Mimarlık ve Dans

Tesseracts of Time, koreograf Jessica Lang ile mimar Steven Holl’un birlikte kurguladığı 21 dakikalık bir dans performansı. Çalışma şöyle açıklanıyor: “Mimarlık ve dans, her ikisi de mekan ve ışık tutkusunu paylaşır ancak zamana göre görüntüleri farklılaşır. Mimarlık daha uzun süreçte ortaya çıkan sanatlardan biriyken, bir dans performansının gerçekleşmesi daha hızlı bir süreçtir. Bu performans iki sanatı birbiriyle bütünleştiriyor.”

Dört mevsimin canlandırıldığı 21 dakikalık gösteriyle Jessica Lang ve Steven Holl, sıkıştırılmış zamansal ve mekansal ortamda dansı ve mimarlığı birleştiriyor. Küpe benzer dört boyutlu bir geometri olan “tesseract”, bu performansa adını vermiş.

Performans, her biri mimarinin dört farklı tipine cevap veren kurguyla dört parçaya ayrılmış: Under the ground (1), In the ground (2), On the ground (3), Over the ground (4). Gösteride kullanılan mimari, Steven Holl Architects’in 2004 yılından bu yana sürdürdüğü Explorations of IN* isimli araştırma projesinden yola çıkılarak geliştirilmiş. İlk iki sahnede mekan, yeşil perde teknolojisiyle geliştirilmiş.

İlk bölüm olan UNDER, kavisli mimari mekanların üstünden geçerek gelen günışığının yavaş hareketiyle başlıyor. Dansçılar siyah geometrik ve açılı kostümler içindeler. Besteci David Lang’ın vurmalı ritmi eşliğindeki hareketleri çizgisel.

 

İkinci bölüm olan IN’de dans hareketleri yerçekimine dayanıyor ve duygusal dışavurumla geometriyi keşfediyor. Burada mimari, bir objeden ortama dönüşüyor. Bu bölümde hareketler iki boyutlu. Dansçılar, etraflarındaki mimari biçimlere uyum sağlayacak biçimde vücutlarına şekil verirken çoğunlukla hareketsiz kalıyor.

 

Tamamen beyaz olan üçüncü bölüm ON’da üç adet 6 metre yüksekliğinde Tesseract parçaları ortaya çıkıyor. Dansçılar, bunların etrafında ve beyaz strüktürlerin üzerinde biçimlerini bozacak şekilde hareket ederken kendilerini dördüncü boyut olarak kullanıyor. Koreografi, objelerin barınak, zemin veya slayt olarak kullanılmasına imkan veriyor.

 

 

Son bölüm OVER ise üç objenin havaya yavaşça kaldırılmasıyla başlıyor. Burada, sahnede ve dansçıların kıyafetlerinde ilk kez renk devreye giriyor. Objeler arka plan elemanları haline geliyor; mesela gökyüzünde güneşi simgeleyen bir yerleştirmeye dönüşüyor. Dansçıların hareketleri akışkanlık kazanırken müzik de hipnotik bir şekilde uğulduyor.

 

Tıpkı mevsim döngüsünün kendini tekrar etmesi gibi, karanlıkta başlayan performans karanlıkta son buluyor.

Projenin arka planını aşağıdaki videodan izleyebilirsiniz.

* Araştırma, bir manifesto halinde mimari dilin güncel klişelerini ve ticari pratiği sorguluyor. Projenin amacı, mimarlığın sanat yönüne yeniden değer kazandırmak olarak açıklanıyor.

kaynak:arkitera.com

Editörün Diğer Yazıları :

• Rio’da Dans Pavyonu
• Godard ve Mimarlık
• Tabanlıoğlu, Beyazıt Kütüphanesi ile Ödül Aldı
• SALT Araştırma Mimarlık ve Tasarım Çalışmaları Bu Yıl Cengiz Bektaş Arşivine Odaklanacak
• 1/1 Ölçekli Mimari Çizimlerle Çalışmak